Hér er hægt að nálgast skjalið í PDF-formi.
- Sá sem er í hjólastól er oft háður upplýsingum frá öðrum um leiðir og kennileiti meðan sá sem gengur sjálfur getur valið leiðir og kennileiti og er meðvitaður um hvert hann fer.
- Sá sem fer um í hjólastól er oft háður stuðningi frá öðrum við að komast á milli staða og hefur ekki alltaf möguleika á að hafa áhrif á aðstæður. Sumir hafa ekki heldur góða tilfinningu fyrir því hvar þeir eru staddir á leiðinni eða hvert þeir eru að fara.
- Leiðsögutækni sem beinist að þeim sem er í hjólastól snýst fyrst og fremst um að gefa upplýsingar. Mikilvægt er að meta forsendur og möguleika hvers og eins m.t.t. magns og innihalds upplýsinga.
- Það tekur tíma að veita upplýsingar um leið sem farin er hverju sinni. Sá sem er í hjólastól verður ekki eins meðvitaður um leiðir og kennileiti ef sá sem keyrir stólinn stoppar ekki á réttum stöðum á leiðinni.
- Upplýsingar þurfa helst að vera einfaldar og skýrar. Erfitt getur reynst að muna langar og flóknar leiðbeiningar.
- Hlutverk starfsfólks er að auðvelda þeim sjónskerta sem er í hjólastól að átta sig á aðstæðum og leiðum.
Til umhugsunar:
- Samstaða um ákveðnar leiðir og kennileiti.
- Fara alltaf sömu leið og nota sömu kennileiti.
- Nota sömu orð fyrir staði og leiðir.
- Stoppa við föst kennileiti og nefna þau um leið og þau eru snert.
- Þegar breytt er um stefnu er auðveldara fyrir þann sem er í hjólastól að taka eftir því ef tekin er 90° beygja.
- Það er upplýsandi að leggja hönd á öxl og segja þegar tekin er beygja (vinstri eða hægri).
Unnið upp úr ritinu Om at ledsage en synshandicappet kørestolsbruger eftir Gill Levy, RNIB, 1995.
Rannveig Traustadóttir, umferliskennari.
Gert í október 2014, yfirlesið í maí 2023.